W czasie rozpoczęcia działalności gospodarczej przedsiębiorcy bardzo często korzystają z indywidualnego ustalenia stawki amortyzacji swoich środków trwałych, gdyż chcą zwiększyć koszty uzyskania przychodów, tym samym powodując zmieniejszenie podstawy wymiaru na podatek dochodowy.
Jak mówi ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych można zastosować indywidualną stawkę tylko, gdy:
- amortyzowane środkie trwałe należą do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych,
- są środkami trasportu,
- są budynkami niemieszkalnymi, u których poprzednia stawka amortyzacyjna wynosiła 2,5%,
- są budynkami trwale związanymi z gruntem budynków handlowo – usługowych,
- są kioskami towarowymi o kabaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych.
Szczegółowy opis dotyczący wymienionych środków trwałych znajduje się w Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22 j ust. 2 – 3 oraz art. 16 j ust. 2 – 3 w przypadku osób prawnych.
Ustawa dla osób fizycznych mówi również, że tej metodzie podlegają środki trwałe amortyzowane metodą liniową ze stawkami liczonymi w terminie rocznym udokumentowanymi za pomocą wykazu stawek.