Polskie prawo bankowe określa następujące rodzaje rachunków bankowych:
→ rachunek bieżący, czyli umożliwiający dokonywanie rozliczeń z otrzymywania i regulowania należności oraz zobowiązań,
→ rachunek pomocniczy, czyli służący do przeprowadzania różnych rozliczeń w innym banku niż ten, który prowadzi rachunek bieżący firmy lub do przeprowadzania operacji finansowych w precyzyjnie określonym celu,
→ rachunek lokaty terminowej, czyli przechowujący wszelkie możliwe nadwyżki finansowe przez czas wyznaczony i na warunkach zawartych w umowie podpisanej z bankiem,
→ rachunek oszczędnościowy, który przeznaczony jest w głównej mierze do osób fizycznych; dowodem na zawarcie tego typu umowy jest książeczka oszczędnościowa lub podobny dokument imienny,
→ rachunek walutowy, a więc umożliwiający prowadzenie w polskim banku rachunku w walucie obcej; przeznaczony przede wszystkim dla firm,
→ rachunek wspólny, który przeznaczony jest głównie dla osób fizycznych (np. małżeństwo),
→ rachunek maklerski, czyli prowadzony przez biura maklerskie w celu dokonywania zakupu i sprzedaży papierów wartościowych; pozwala także deponować papiery wartościowe, które nie występują w postaci gotówki,
→ rachunek kredytowy, czyli służący do obsługi pobieranych kredytów; pod kątem prawa bankowego nie jest rachunkiem, gdyż w trakcie zaciągania kredytu pojawia się na nim saldo ujemne, które zmniejszane jest przy każdej spłacanej racie kredytowej,
→ rachunek NOSTRO, a więc rachunek banku krajowego w banku zagranicznym,
→ rachunek LORO, a więc rachunek banku zagranicznego w banku krajowym.
