Doradztwo finansowe, strona 4

Odwrotne obciążenie polega na przerzuceniu obowiązku rozliczenia się z podatku VAT ze sprzedawcy usługi lub towaru na nabywcę tego dobra. Procedura odwrotnego obciążenia stosowana jest do towarów i usług, które znajdują się na liście znajdującej się w załączniku do ustawy o podatku VAT.

Możliwość stosowania odwrotnego obciążenia występuje, gdy:
- sprzedawca jest czynnym podatnikiem VAT,
- nabywca jest czynnym podatnikiem VAT,
- transakcja zawierana pomiędzy podmiotami nie jest zwolniona z opodatkowania,
- wartość sprzedawanych towarów i usług nie przekracza 20 tys. złotych.

Stosowanie odwrotnego obciążenia zobowiązuje przedsiębiorcę do przygotowania informacji podsumowując, która obejmuje transakcje objęte odwrotnym obciążeniem. Informacja ta musi zawierać:
- dane podatnika składającego deklarację,
- dane podatnika, który nabywa towary lub usługi,
- łączną wartość sprzedanych towarów lub usług.

Informację podsumowującą wraz z deklaracją okresową należy złożyć do 25 dnia, kolejnego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Zdarzają się sytuacje, w których przedsiębiorcy nie są w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Istnieją dwie opcje, z których przedsiębiorcy mogą skorzystać – rozłożenie płatności na raty lub jej umorzenie.

Aby umorzenie długu było możliwe musi zostać stwierdzona całkowita nieściągalność należności.

Można mówić o niej kiedy przedsiębiorca nie posiada majątku trwałego ani żadnych środków finansowych. Jeśli dłużnik znajduje się w trudnej sytuacji finansowej może podjąć próbę udowodnienia, że po spłaceniu należności nie będzie miał możliwości zaspokojenia swoich potrzeb życiowych.

O umorzenie długu może starać się przedsiębiorca, pełnomocnik dłużnika, małżonek odpowiadający za zadłużenie wspólnika, spadkobierca, który w spadku otrzymał odpowiedzialność za nieuregulowane zobowiązania.

Warto pamiętać o tym, że samo złożenie wniosku o umorzenie nie gwarantuje jego pozytywnego rozpatrzenia i nie powoduje zatrzymania naliczania odsetek.

Jeżeli zostanie on odrzucony, można postarać się o rozłożenie zaległości na raty.

Dane o swojej działalności gospodarczej w postaci Jednolitego Pliku Kontrolnego przesyłać do Ministerstwa Finansów będzie zobowiązana każda, nawet najmniejsza firma. Zmiana ta zacznie obowiązywać od stycznia 2018 roku.

Obowiązkowe przesyłanie JPK do Ministerstwa Finansów jest kolejnym etapem procesu systematycznego uszczelniania systemu podatkowego w Polsce. Przedsiębiorca, który od stycznia będzie zobowiązany do Przesyłania jednolitego Pliku Kontrolnego powinien poznać zasady tworzenia tych plików, sprawdzać ich zawartość u siebie oraz kontrolować dane swoich kontrahentów.

Jednolity Plik Kontrolny został wprowadzony i obowiązuje część podmiotów od 1 lipca 2016 roku. Przez Jednolity Plik Kontrolny należy rozumieć księgi i dokumenty księgowe prowadzone za pomocą programów komputerowych w odpowiednim formacie. Przekazywane są one na żądanie organu podatkowego. Jednym z najważniejszych celów wprowadzenia JPK jest skrócenie czasu kontroli podatkowej oraz poprawienie jej wyników.

Ministerstwo Finansów planuje likwidacje odrębnych deklaracji VAT oraz zastąpienie ich składania w formie odrębnego dokumentu zmodyfikowanym Jednolitym Plikiem Kontrolnym.

Czym jest Jednolity Plik Kontrolny?

Przez Jednolity Plik Kontrolny należy rozumieć księgi i dokumenty księgowe prowadzone za pomocą programów komputerowych w odpowiednim formacie, przekazywane na żądanie organu podatkowego.

Od przyszłego roku zacznie obowiązywać nakaz prowadzenia i wysyłania elektronicznej ewidencji VAT przez wszystkich podatników oraz składania deklaracji VAT w formie elektronicznej. Zastąpienie tych obowiązków jednym znacznie ułatwi wywiązywanie się z obowiązków podatkowych.

Ministerstwo Finansów pracuje nad nowelizacją ustawy o VAT. Istotne jest, aby przedsiębiorcy mieli czas na przystosowanie się do planowanych zmian.

Oszustwo podatkowe to nie tylko każdorazowe wprowadzenie w błąd lub zatajenie informacji dotyczących wysokości podatku, ale także próbę dokonania tych czynności. Oszustwo podatkowe jest przestępstwem zaliczanym do katalogu przestępstw gospodarczych.

Celem oszustwa podatkowego jest uniknięcie opodatkowania lub zmniejszenie jego wysokości. Legalnym sposobem zmniejszenia wysokości opodatkowania jest optymalizacja podatkowa.

Osoba, która dopuści się popełnienia oszustwa podatkowego podlega karze grzywny, której wysokość określona jest w Kodeksie Karnym Skarbowym, a także odpowiada za oszustwo zgodnie z przepisami tego kodeksu.

Zgodnie z Kodeksem Karnym Skarbowym oszustwem podatkowym jest:
- uchylenie się od opodatkowania,
- wyłudzenie zwrotu podatku,
- uporczywe niewpłacanie podatku,
- podanie nieprawdy w oświadczeniu lub deklaracji,
- zatajenie prawdy w oświadczeniu lub deklaracji.