Doradztwo finansowe, strona 21

Jak zapewne wiesz, każdy użytkowany środek trwały ulega zużyciu. Czas, przez który się to odbywa jest uzależniony od celu przeznaczenia i sposobu użytkowania. Wraz z czasem, dane środki trwałe tracą na wartości i właśnie w związku z tym, prezentowanie w bilansie ich wartości początkowej, byłoby błędem.

Z tego powodu w rachunkowości opracowane zostały sposoby tzw. amortyzacji i umorzenia środków trwałych. Amortyzacja jest wartością odpisywaną w koszty w danym czasie obrachunkowym, a umorzenie jest sumą wcześniejszych amortyzacji (odpisów), które koryguje wartość środka trwałego do bilansu.

Metody amortyzacji:
→ metoda liniowa,
→ metoda progresywna,
→ metoda degresywna,
→ metoda naturalna.

PIT-16
Wniosek związany z zastosowaniem opodatkowania w formie karty podatkowej. Formularz należy złożyć do 20 stycznia roku podatkowego, od którego będzie stosowana ta forma, a w przypadku rozpoczęcia działalności w ciągu roku, wniosek musi zostać złożony przed rozpoczęciem działalności.

PIT-16A
Deklaracja związana z wysokością składki na ubezpieczenia zdrowotne, zapłacone oraz odliczone w formie karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego. Formularz musi zostać złożony do 31 stycznia roku następnego.

PIT-28
Zeznanie podatkowe od osiągniętego dochodu, wysokości zastosowanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok podatkowy. Formularz składany jest za dany rok podatkowy do 31 stycznia roku następnego.

PIT-36
Zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym. Formularz ten jest dla przedsiębiorców, którzy rozliczają się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych. Formularz trzeba złożyć do 30 kwietnia roku następnego.

PIT-36L
Zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym. Formularz ten jest dla przedsiębiorców, którzy rozliczają się z podatku dochodowego metodą stawki liniowej.

CIT-8
Zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu przez podatnika od osób prawnych. W danym roku podatkowym składa się go do końca 3 miesiąca kolejnego roku.

PIT-4R
Deklaracja roczna związana z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń. Formularz składany jest do 31 stycznia roku następnego.

PIT-8AR
Deklaracja roczna dotycząca zryczałtowanego podatku dochodowego. Formularz za dany rok składany jest do 31 stycznia roku następnego.

PIT-11
Informacja o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w konkretnym roku podatkowym. Formularz składany jest do końca lutego następnego roku i należy go przekazać zarówno Urzędowi Skarbowemu, jak i pracownikowi, który dane dochody uzyskał.

PIT-40
Możliwość rocznego obliczenia podatku przez płatnika na złożony wniosek podatnika. Formularz składany jest za rok podatkowy do końca lutego następnego roku podatkowego. Przekazuje się go do Urzędu Skarbowego i pracownikowi.

VAT-7
Deklaracja dotycząca podatku od towarów i usług. Składa się go miesięcznie do 25 dnia miesiąca następnego za miesiąc ubiegły.

VAT-10
Deklaracja dotycząca podatku od towarów i usług, składana przez podatników przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu nowych środków transportu. Formularz należy złożyć do 14 dni od powstania obowiązku podatkowego.

VAT-UE
Informacja związana z podsumowaniem dokonanych dotychczas transakcji wewnątrzwspólnotowych. Do złożenia tego formularzu zobowiązane są podmioty zarejestrowane jako podatnicy VAT-UE, którzy dokonują transakcji wewnątrzwspólnotowych. Formularz należy składać za okresy miesięczne do 15 (wersja papierowa) lub 25 (wersja elektroniczna) dnia miesiąca następnego.

Prawo podatkowe funkcjonujące w Polsce zakłada dwa rodzaje podatków:

→ progresywny od osób fizycznych podatek PIT,

→ liniowy od osób prawnych podatek CIT.

Oznacza to nic innego, jak to, że po przekroczeniu pewnej kwoty, uzyskane dochody zostaną opodatkowane wyższą stawką podatku.

Dochody najczęściej rozliczane są rocznie. Tak więc, jeżeli roczne dochody będą niższe niż 85 582 zł, to opodatkowanie będzie wynosiło 18%. Po przekroczeniu tej sumy, podatek będzie naliczany stawką 32%. Podatek wyliczany tą metodą będzie pomniejszany o kwotę wolną od podatku.

Każda osoba prawna jest opodatkowana stawką liniową, która wynosi 19%. 

Polskie prawo bankowe określa następujące rodzaje rachunków bankowych:

→ rachunek bieżący, czyli umożliwiający dokonywanie rozliczeń z otrzymywania i regulowania należności oraz zobowiązań,

→ rachunek pomocniczy, czyli służący do przeprowadzania różnych rozliczeń w innym banku niż ten, który prowadzi rachunek bieżący firmy lub do przeprowadzania operacji finansowych w precyzyjnie określonym celu,

→ rachunek lokaty terminowej, czyli przechowujący wszelkie możliwe nadwyżki finansowe przez czas wyznaczony i na warunkach zawartych w umowie podpisanej z bankiem,

→ rachunek oszczędnościowy, który przeznaczony jest w głównej mierze do osób fizycznych; dowodem na zawarcie tego typu umowy jest książeczka oszczędnościowa lub podobny dokument imienny,

→ rachunek walutowy, a więc umożliwiający prowadzenie w polskim banku rachunku w walucie obcej; przeznaczony przede wszystkim dla firm,

→ rachunek wspólny, który przeznaczony jest głównie dla osób fizycznych (np. małżeństwo),

→ rachunek maklerski, czyli prowadzony przez biura maklerskie w celu dokonywania zakupu i sprzedaży papierów wartościowych; pozwala także deponować papiery wartościowe, które nie występują w postaci gotówki,

→ rachunek kredytowy, czyli służący do obsługi pobieranych kredytów; pod kątem prawa bankowego nie jest rachunkiem, gdyż w trakcie zaciągania kredytu pojawia się na nim saldo ujemne, które zmniejszane jest przy każdej spłacanej racie kredytowej,

→ rachunek NOSTRO, a więc rachunek banku krajowego w banku zagranicznym,

→ rachunek LORO, a więc rachunek banku zagranicznego w banku krajowym.

Przepisy prawa nie narzucają na przedsiębiorcę obowiązku posiadania konta bankowego dla prowadzonej firmy, ponieważ wystarczy posiadać rachunek prywatny, za pomocą którego będą mogły mieć miejsce różnego rodzaju transakcje.

Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy firma dokonuje transakcji przekraczających wartością 15 000 euro. Wówczas nie liczy się ilość płatności, lecz ich wartość.

Podczas sporządzania wniosku CEIDG, przedsiębiorca nie ma możliwości wskazania w nim numeru konta firmowego, a jedynie prywatnego. Dzieje się tak dlatego, że dopiero po dokonaniu rejestracji firmy, można zakładać dla niej rachunek firmowy. Tak więc po zarejestrowaniu działalności, ponownie trzeba wybrać się do Urzędu Skarbowego i na wniosku CEIDG-1 dokonać odpowiedniego zapisu.

Po co zakładać konto firmowe?

Okazuje się, że posiadanie konta firmowego może znacznie ułatwić wiele spraw związanych z jej prowadzeniem. Otóż można zlecać obowiązkowe przelewy do ZUS i US, a także pozwala to rozdzielić pieniądze firmowe od prywatnych. Prócz tego przedsiębiorca, który posiada tylko rachunek prywatny w momencie wzięcia kredytu, nie będzie mógł wliczyć odsetek do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast możliwość taką daje konto firmowe.